III
nuh son anda bileğimi kavrıyor.
—çok dünya yutmuşsun! ama oldu işte. kurtuldun!
artık sus! sus ki, altlarından ırmaklar akan evler gerçek olsun. kilim silkelesin şehir çocukları tahta balkondan. genç ağaçlar yapraklarını döksün. gizleyelim mahrem yerlerini ruhumuzun. sus ki, ipil ipil yağsın yağmur!
sen yine hayat de adına, ben dallarından ölü serçeler sarkıtan söğüt.
Nurdal Durmuş – Hiç Sesler
Hiç Kimselerin Hikâyesi ya da Önsöz Başlangıcı da sonu da belli olmayan bu şölende insanoğlunun ortaya koyabileceği en yüksek çıta yazmaktı. Yazmak, bilmeyi ve anlamayı […]
Dünya Üç Günlük. İki Günü Yaşanmış! Nurdal Durmuş Biyografisine buradan ulaşabilirsiniz. vaya, Yazar, radyo programcısı. Rakamların rakımlarından, haberlerin bültenlerinden nefret ediyor. Hayatın kısa, kısadan da […]
Mesela “Cumartesilere yüklenen anlamda” aynı şeyi yaşamak:
“Kimse bana böyle ol, böyle yaşa, böyle git, böyle söyle, böyle davran, böyle yürü, böyle sev, böyle bak, böyle gülümse dememeli. En fazla “böyle” nediri bildiğimde öğrettikleri şeyler yönümü tayin edebilir nitelikle olmalı hepsi bu. Büyürken “böyledir”i öğretmeyenlerin büyüyünce “böyle” yapacaksın demesi ne tuhaf!”