Kardan Adamların Hikayesi

Kardan Adamların Hikayesi

[bir]

Kardan adamların donmuş yüzlerine bakabildiniz mi?
Hep mutsuzlardır.
Bir havuç, bir atkı, bir süpürgeyle mutlu olmazlar.
Sadece kar yağdığında umursanan olmalarıyla, kendi hayatınız arasında bir ilişki kurma cesareti gösterebildiniz mi?
Kardan adamları bile menfaat üzere önemseyen bir toplumun beyazla bu kadar yakın bağ kurmasının size de ilginç gelen yanları var mı?
Farkında mısınız?
Kardan adamların en mutlu olduğu an güneşle buluşup, su olup toprağa karışmalarıdır.
Ya biz…
Biz toprağa nasıl kavuşacağız diye kendinizi sorguladınız mı?
Değersiz bir insan olarak çürümüş bir ceset gibi mi, kardan bir adam olarak berrak bir su gibi mi?

[iki]

Bir kar tanesinin mikroskopla büyütülerek çekilmiş fotoğrafına hiç baktınız mı?
Bir kar tanesi şiir değilse, nedir şiir?
Umut değilse, nedir umut?
Mucize değilse, nedir mucize?
Aşk değilse, nedir aşk?
Güzellik değilse, nedir güzellik?
Sanat değilse, nedir sanat?
Hayat değilse, nedir hayat?

[üç]

Sıcak bir odanın buğulu camından dışarıya bakınca kış; hiçbir zamanın olmadığı kadar şiirsel. Kar, şiiri bütünleyip çoğaltmak için bulunmaz fırsatların bohçasını açıyor önümüze. Unutmak için, acıların içimizi tırmıkladığı kanayan yerlere buz koyup yaraları hafifletmek gibi iyi geliyor kış!

[dört]

İnsan, bir masala inanmak ister. Gerçekleşmesini umduğu hayallerine kavuşmak ister. Masal, içinde hayalden cümleler kurgulanan bir kitap değildir. Masal, insanın yaşadığı ve farkına vardığı bütün duyguların genel adıdır. Çocukluktur, bir çiçek bahçesinde görülen kurumuş bir gül dalıdır, yolda yürürken bıraktığı ayak izidir, çocuğunu koklarken içine çektiği duygudur. Yeni bir işe başlama heyecanıdır masal, yeni bir insanla tanışma, bir hediye alma heyecanıdır. Bir şarkıdır, bir şiir, bir ayet, bir şehir, bir obje ve ona yüklediğin duygudur. Aynaya bakmak, kendinle dertleşmek, çay içmek, bankamatikten maaş çekip “Allah bereket versin!” demektir masal. Üşümek, bir yarayı sarmak, bir dostla dertleşmek, bir aşkla kavuşmak, bir diyardan ayrılmak da masaldır.
İyi ya da kötü; olmuş ya da olacak her şey bir iz bırakarak çekip gider hayatımızdan.
Geride kalıp biriktirilen her şey masaldır.
Bu yüzdendir; insanların hayatım masal, roman, hikaye gibi tanımlamalar yapmaları…
Bu yüzdendir; herkesin en büyük mutluluğun kendi mutluluğu, en acı masalın kendi yaşadığı olduğuna inanması.
Her neyse yaşadığı, şükrü ihmal etmemeli ve kendini değersizleştirmemeli insan.
Çünkü koca bir gölge, karanlık bir el…
Bütün masalları bunlar bitirir.
İnsanın kendisi…

[beş]

İnsan kardeş olmaktan vazgeçmeye görsün. Sonra kendini hayat menfaat ve yaşamak üçgeninin derin uçurumların kıyısında bulusun kendini. Jean-Jacques Rousseau’nun satırlarında bir kez daha medeniyet denen bu yapma düzenin nasıl kâğıttan bir kaplan olduğunu anlarsın.

İnsan, bir tarlanın etrafını çitle kuşatıp burası benimdir dediği günden beri, doğru yoldan uzaklaşmış. Cinayet cinayeti kovalamış, facia faciayı… Sonunda medeniyet denilen bu yapay düzen kurulmuş…

Çok haklı değil mi?
O kadar can sıkıcı olmuş ki gazeteler, o kadar büyük fitne yayılıyor ki; açtım TRT Haber’de resim sevinci izliyorum. Ressam Bob ‘belki bir umut vardır’ falan diyor! Umarım umut vardır.
Neticede insan her şeyden vazgeçmeli de vefa, kardeşlik, adalet gibi duyguları incitmemeli.

[altı]

“Hiç Sesler” kitabıma gösterilen yoğun ilgi için bütün okurlara minnettarım. Bu yüzden biraz yazmaya ara vermiştim, ama bundan böyle sürekli olarak yazmaya devam edeceğim inşallah.
Sizlerden gelen güzel sürprizler için de minnettarım.
Fotoğraflara bakılırsa “Hiç Sesler”i en son Üsküdar’da bir bankta, kar altında üşürken; kuşlara yem olarak atılan ilk kitap olarak; karların üstünde sahiplerini beklerken; bir hediye paketinde sürpriz olarak ve bir kitapçı rafında görmüşler…

Okur mektupları için
nurdaldurmus@gmail.com

Kitap satınalma linkleri

KİTAPYURDU

D&R

İDEFİX

Nurdal Durmuş

Kardan Adamların Hikayesi

Nurdal Durmuş Sosyal Medya Hesapları.
Takip Etmek İçin;